Pion głównego księgowego składał się z. działu planowania budżetowego i działu finansowo-księgowego. W trzecim pionie – administracyjno-gospodarczym – znalazły się: dział zaopatrzenia i gospodarczy, dział płac i pracy, dział umów oraz kancelaria główna.

Procedura zarządzania produkcją według MRP, podobnie jak w innych systemach, zamyka etap operatywnego kierowania produkcją. Metodę tę wyróżnia sposób postępowania w przypadku zakłóceń, które są przecież nieuniknione. W MRP, za zakłócenie produkcyjne uważa się taką zmianę w warunkach wytwarzania, której skutków nie można usunąć dokonując drobnych korekt planu zdolności produkcyjnych, gdy zachodzi konieczność sporządzenia nowej wersji tego planu lub jego głębokiej modyfikacji.

Metoda obserwacji polega na bezpośrednich oględzinach elementów lub analizie fotograficznej. Jest najtańsza, lecz zarazem najmniej precyzyjna. Obecnie stosuje się ją wyłącznie w fazie studiów i analiz wstępnych. Warto jednak wspomnieć, iż jej prostota i niskie koszty przyczyniły się do sukcesu pierwszych wdrożeń TG w przemyśle Stanów Zjednoczonych.

Najgłębszym, a jednocześnie najtrwalszym i najtrudniejszym do rozszyfrowania poziomem kultury organizacyjnej są podstawowe założenia kulturowe. Niejeden wytrawny badacz i konsultant może mieć problemy z wychwyceniem istoty i zrozumieniem ich! Założenia są fundamentem, na którym spoczywa cały „gmach” kultury. Gdyby kultura organizacyjna była górą lodową, to artefakty byłyby czubkiem wystającym ponad powierzchnię wody, a założenia podstawą ukrytą w głębi oceanu. Bardzo trudno jest dotrzeć do tych założeń. A jednak staramy się to uczynić, ponieważ one właśnie są sednem kultury.

System produkcyjny Toyoty zaliczany jest do grupy systemów produkcji i kontroli zapasów określanych, od końca lat siedemdziesiątych w literaturze anglosaskiej, mianem just-in-time {J1T), czyli „dokładnie na czas”, a w języku francuskim a bon escient („produkcja świadomie realizowana”). Istotą tych rozwiązań jest niezwykle ścisłe, napięte, elastyczne planowanie i sterowanie ruchem materiałów oraz części „do” i „z” procesu wytwarzania tak, aby zminimalizować czas oczekiwania, by dostarczyć je w odpowiednie miejsce w „ostatnim momencie”. Dąży się, innymi słowy, do wyeliminowania zapasów produkcji w toku i ograniczenia kosztów magazynowania. Podstawą planowania są rzeczywiste i aktualizowane na bieżąco zamówienia odbiorców wyrobów finalnych.

Podstawową cechą nowego podejścia jest innowacyjność w każdej sferze funkcjonowania organizacji, na każdym jej poziomie. Wszystkie elementy systemu zarządzania – strategia, struktura, procedury, kultura – muszą sprzyjać generowaniu i wdrażaniu innowacji. Aktywność innowacyjna jest ukierunkowana na:

W procesach technologicznych ciągłych sposób rozdziału obciążeń zależy przede wszystkim od układu połączeń agregatów pomocniczych oraz sposobu wprowadzania do produkcji zasileń materiałowych. Jeżeli agregaty są połączone szeregowo, a surowce wprowadzane okresowo (wsadowo), to obciążenie instalacji planuje się na podstawie tzw. cyklu produkcyjnego wsadu. Jest to czas, jaki upływa od wejścia surowca do procesu technologicznego, do pierwszej operacji, aż do wyjścia z niego produktu – wyniku operacji ostatniej. Zadanie optymalizacji sprowadza się zwykle do skrócenia średniego czasu realizacji procesu.

Szczególną jednostką jest pion organizacyjny. W jego skład wchodzą realizujące tę samą funkcję komórki, podporządkowane dyrektorowi naczelnemu lub kolejnemu w hierarchii kierownikowi. Na rysunku 7.2 widać trzy piony:

O efektywnym systemie wynagrodzeń mówić możemy dopiero wtedy, gdy odpowiedź na wszystkie przedstawione wyżej pytania jest twierdząca.

Pierwszy system obróbki elementów sterowany komputerem w tzw. czasie rzeczywistym wprowadzony został w warsztatach naprawczych kolei w Japonii, w 1968 r. (Przez czas rzeczywisty rozumiemy czas, jaki wynika z potrzeb realizacji operacji technologicznych maszyny współpracującej z komputerem, a nie ten, jaki jest wyrazem „wewnętrznych” zdolności do wykonania przez elektroniczną maszynę cyfrową czynności przetwarzania danych.) System ten wzbogacono w 1972 r. o automatyczny układ podajników, a w 1974 r. zainstalowano roboty do zbrojenia maszyn obróbczych.