Organizacja i jej dalszy rozwój

Kierownik biura projektów posiadał omawiane wyżej cechy dobrego menedżera, a jednocześnie rozwój biura byl stymulowany przez przedsiębiorstwo „Budomontaż”. W miarę zwiększania się rozmiarów biura, w jego strukturze organizacyjnej zachodziły symptomatyczne zmiany. Wydzielono część podstawową, zajmującą się projektowaniem, oraz część finansowo-administracyjną. Wewnątrz tych części rozbudowano hierarchię kierowniczą, powołując stanowiska kierowników pracowni i sekcji. Pojawił się sztab osobisty kierownika biura w postaci jednoosobowego stanowiska doradcy technicznego. Wszystkie te rozwiązania strukturalne były właściwą odpowiedzią na rozszerzający się zakres działania i jego zróżnicowanie.

Dalszy rozwój organizacji jeszcze bardziej różnicował jej budowę. W strukturze centrum projektowego (rys. 7.2) można zauważyć cechy biurokracji mechanicznej. Po pierwsze, pojawił się dodatkowy szczebel zarządzania w pionie działalności projektowej tj. kierownicy pracowni skupiających po kilka (3-5) zespołów projektowych. W zespołach pracowało zaledwie po 2-3 osoby. Pracownie specjalizowały się w projektowaniu specjalistycznych instalacji. Bardzo rozbudowano technostrukturę, umiejscawiając jej komórki zarówno w pionie działalności podstawowej, czyli głównego inżyniera (normalizacja, weryfikacja, kalkulacja), jak i podporządkowując inne jej części głównemu księgowemu (finanse i księgowość, planowanie budżetowe) oraz kierownikowi administracyjnemu (umowy, praca i płace). Planowanie i kadry podlegały bezpośrednio dyrektorowi. Takiemu ustrukturalizowaniu sprzyjały stabilne, uporządkowane warunki działania centrum w latach pięćdziesiątych – pewność zamówień oraz ograniczona autonomia w ramach „Budomontażu”.