Pierwsze próby wprowadzania kół jakości do przedsiębiorstw północnoamerykańskich i zachodnioeuropejskich, w latach siedemdziesiątych, nie powiodły się. Głównymi źródłami porażek nie były różnice kulturowe, lecz twarde ograniczenia technologiczne. Korzystniejsze warunki i sukcesy pojawiły się dopiero w latach osiemdziesiątych, wraz z upowszechnieniem systemów technicznych o wysokim stopniu integracji. Pełne wykorzystanie możliwości tkwiących w tych systemach wymaga bowiem zarówno ciągłego podwyższania kwalifikacji pracowników (samokształcenie), jak i pracy zespołowej .
W żadnym przypadku nie mamy do czynienia z wiernym przeniesieniem doświadczeń japońskich. Zawsze wprowadza się pew ne elementy koncepcji KJ, przystosowując je do konkretnych przedsiębiorstw, do specyficznych uwarunkowań wewnętrznych i zewnętrznych.
W Stanach Zjednoczonych największą popularność zdobyły trzy podejścia zorientowane na jakość: W. Edwardsa Deminga, Josepha Jurana oraz Philipa Crosby’ego. Podstawy pierwszego ujęcia zostały sformułowane w latach pięćdziesiątych i w duż.ym stopniu przyczyniły się do „rewolucji jakościowej” w… Japonii. (Przemysł amerykański zainteresował się tą metodą dopiero trzydzieści lat później.) W koncepcji tej kluczem do zarządzania jakością produkcji jest kontrola statystyczna (statistical process control, SPQ) oraz nowa rola menedżerów, jako liderów zmian i ruchu projakościowego [Deming, 1982],
Leave a reply