Jak wielkie mają być te jednostki, ile osób powinno podlegać bezpośrednio i pośrednio poszczególnym kierownikom, innymi słowy, jaka powinna być rozpiętość i zasięg kierowania? Zagadnienie wielkości poszczególnych jednostek organizacyjnych należy rozpatrywać na tle oddziaływania różnych czynników sytuacyjnych i mechanizmów koordynacyjnych. Jeżeli kierownik danej jednostki może polegać na wysokich kwalifikacjach pracowników, dopracowanych standardach wykonania zadań, zadania te są znane a technologia ich realizacji opanowana, to może on skutecznie kierować dużym zespołem, np. zastępcy dyrektora szkoły do spraw dydaktycznych może bezpośrednio podlegać nawet sześćdziesięciu nauczycieli. Jeśli natomiast zadanie jest nowe, a więc nie można skorzystać ze standardów i procedur, wzrasta niewspółmiernie rola kierownika jako osoby planującej sposób wykonania zadania, rozdzielającej pracę, instruującej i kontrolującej, nawet wtedy, gdy ma do czynienia z wysoko wykwalifikowaną i umotywowaną kadrą. W takich warunkach może skutecznie zarządzać jedynie przy stosunkowo niewielkiej rozpiętości kierowania, jak np. szef zespołu programowego do spraw restrukturyzacji przedsiębiorstwa koordynujący pracę 8 specjalistów.
Planowanie i system kontroli. Ten parametr ustalamy odpowiadając na pytanie, w jakim zakresie i w jaki sposób standaryzować wyniki, które mają osiągać poszczególne stanowiska i jednostki organizacyjne. Możemy zastosować szczegółowe plany i harmonogramy operacyjne, jak również ogólne standardy wyników, które mają zostać uzyskane w określonym przedziale czasowym, bez odnoszenia się do przebiegu szczegółowych działań.
Leave a reply