KONCEPCJA TG

Technologii grup nie można traktować jako samoistnej metody organizacji produkcji. Jest to bowiem przede wszystkim ogólna koncepcja dekompozycji procesu wytwarzania oraz opisu i grupowania jego składowych te powiązaniu z procesem sterowania. Jej logikę ilustruje rysunek Jak dowodzi praktyka, najczęściej stosowanym rozwiązaniem, ukierunkowanym na zwiększenie stosunku czasu obróbki technologicznej do całkowitego czasu przebywania materiału w sferze produkcji, jest instalowanie maszyn w jednorodnych grupach (rysunek 6.2a). Taka struktura funkcjonalna ułatwia operatywne kierowanie, stwarza bowiem możliwość nadzoru kilku maszyn przez jednego operatora. Prowadzi jednak do istotnego wydłużenia tras transportowych drogi przepływu elementów krzyżują się i pokrywają. Odmiennie ma się rzecz w przypadku przyjęcia metody TG: elementy grupuje się w podzbiory w taki sposób, by możliwe było stworzenie odrębnych zespołów maszyn dla obróbki każdego z tych podzbiorów. Stanowią one względnie autonomiczne grupy produkcyjne (rysunek 6.2b). ’ Podstawowymi metodami grupowania elementów są:

– 1) obserwacja,

– 2) klasyfikacja i kodowanie,

– 3) analiza przebiegu produkcji.

Punktem wyjścia przy tworzeniu wszystkich systemów opartych na koncepcji TG musi być wybór kryteriów grupowania cech elementów. Wyróżnia się tu trzy możliwości: a) grupowanie według wielkości i parametrów projektowych, b) grupowanie według parametrów i właściwości procesu technologicznego i c) grupowanie według atrybutów mieszanych.