Uczenie w działaniu (action learning)

Uczenie w działaniu (action learning) – technika polegająca na grupowym rozwiązywaniu rzeczywistych problemów konkretnej organizacji. Dzięki wspólnej pracy z innymi menedżerami, dysponującymi różnymi doświadczeniami i umiejętnościami, jednostka ma okazję przyswoić sobie we własnej firmie potrzebną praktyczną wiedzę i umiejętności innych.

Gry rozwijające zdolności i umiejętności menedżerskie, szczególnie kompetencje interpersonalne, takie jak umiejętność słuchania, prowadzenia rozmowy i dyskutowania, otwartość na innych, tolerancja dla odmiennych poglądów i ludzi, szacunek dla innych. Nie sposób się tego nauczyć w czasie seminariów i wykładów. Najczęściej stosowanymi w praktyce metodami są: trening wrażliwości, gry komunikacyjne, psychodrama.

Gry rozwijają także zdolności praktyczne. Można, na przykład, grać „w rynek”, „w negocjacje”, „w marketing”. Sytuacje, w których kierownicy uczestniczą, są realistyczne i zbliżone do tych, w jakich funkcjonują lub będą działać. W ten sposób grając, uczą się reagować w sposób pożądany z punktu widzenia firmy, podejmować racjonalne decyzje.

Konferencje organizowane dla menedżerów i pracowników sztabowych. Ich uczestnicy wysłuchują wypowiedzi innych (zwykle krótkich komunikatów), dzielą się własnymi uwagami, wymieniają doświadczenia. Udział w konferencji firmy daje szansę poznania problemów innych jednostek organizacyjnych i innych kierowników oraz różnych sposobów radzenia sobie z nimi. Specjaliści-praktycy uczestniczą też w licznych konferencjach naukowych organizowanych przez uniwersytety, instytuty naukowo-badawcze, wielkie korporacje itd. W ten sposób poszerzają i aktualizują swoją wiedzę. Na przykład, pracownicy komórek B + R, czyli badań i rozwoju (research and development), firm produkujących leki często uczestniczą w konferencjach naukowych poświęconych różnym aktualnym problemom z dziedziny farmacji, biologii, medycyny. Bez ciągłego kontaktu z nauką, postęp firmy w badaniach i wdrażaniu nowych produktów byłby niemożliwy.