Pierwszy etap treningu wrażliwości kończy się w momencie, kiedy biorący w nim udział kierownicy dostatecznie jasno uświadomią sobie własną osobowość. Dochodzenie do tego celu jest często trudne, a nawet dramatyczne. Nie wszyscy wytrzymują to. Zdarza się, że ktoś rezygnuje z udziału w dalszych sesjach i opuszcza grupę. Pomyślna realizacja celów pierwszego etapu pozwala na przejście do fazy kształtowania nowej, bardziej funkcjonalnej osobowości.
W drugim etapie prowadzący trening dąży do stworzenia w grupie sytuacji, które pomogą każdemu dostrzec różne możliwości zachowań w konkretnych warunkach. W tym celu wykorzystuje się technikę inscenizacji (role playing). Polega ona na graniu przez uczestników różnych „zadanych” ról. Na przykład, jedna osoba „zamienia się” w pracownika, który spóźnił się do pracy. Pozostali uczestnicy kolejno odgrywają rolę jego bezpośredniego przełożonego. „Reżyserem” jest w każdym przypadku indywidualne doświadczenie i prywatny wzorzec najwłaściwszego zachowania się. Nic zatem dziwnego, że poszczególni „aktorzy” (kierownicy) nieco inaczej reagują na spóźnienie podwładnego.
Po zakończeniu inscenizacji grupa analizuje zachowania poszczególnych kierowników i dyskutuje nad najbardziej odpowiednimi w takiej sytuacji wzorcami działania. Sprzężenie zwrotne uwzględnia także informacje dotyczące osobowości. Kierownik nerwowy usłyszy najprawdopodobniej: „to nie emocje powinny rządzić tobą, lecz ty nimi reaguj spokojnie – najpierw przemyśl sytuację, dopiero potem działaj”.
Leave a reply