Styl autokratyczny

Swego rodzaju odwrotnością demokratycznego stylu kierowania jest styl autokratyczny. Charakteryzują go m.in.: scentralizowanie władzy, duży dystans między kierownikiem a zespołem, stosowanie stosunkowo ostrych kar oraz zdecydowana przewaga orientacji kierownika na zadania. Cechy te utrudniają powstanie pozytywnych więzi międzyludzkich.

W trakcie badań empirycznych stwierdzono, że stosowanie stylu autokratycznego rodzi wśród podwładnych agresję. Często przenosi się ona na osoby najsłabsze w grupie – na „kozły ofiarne”. Zjawisko to szczególnie często występuje w wojsku, więzieniach, obozach pracy i innych organizacjach o bardzo ostrych regułach funkcjonowania. Jest sprawą oczywistą, że agresja oddala ludzi od siebie i nie sprzyja zaspokojeniu potrzeb afiliacji.

Zdaniem A. Maslowa potrzeby afiliacji są szczególnie silne u ludzi młodych. Tym trudniejsza jest ich sytuacja w przypadku braku akceptacji lub odrzucenia przez grupę starszych pracowników. To zderzenie oczekiwań z rzeczywistością jest jedną z ważnych przyczyn dużej fluktuacji. Dlatego w procesie adaptacji zawodowej należy dużą wagę przywiązywać do tworzenia warunków ułatwiających powstanie pozytywnych więzi między nowymi a starymi uczestnikami organizacji.