Potrzeby afiliacji

Potrzeby afiliacji (przynależności do grupy) wiążą się ze społeczną naturą człowieka i przejawiają w poszukiwaniu pozytywnej więzi z innymi ludźmi. Kształtują się od wczesnego dzieciństwa. Początkowo podstawową rolę odgrywa więź z matką i ojcem, później szkolne oraz pozaszkolne kontakty z rówieś- nikami. W kontaktach społecznych doznajemy uczuć koleżeństwa, przyjaźni i miłości.

Doświadczenia związane z nimi w dużym stopniu kształtują naszą postawę „ku” lub „od” innych. Są także konsekwencją dominowania jednej z tych orientacji. Postawa „ku” przejawia się w dążeniu do nawiązywania nowych kontaktów, przebywania i współpracy z innymi, współprzeżywania (empatii). Wiąże się z pozytywnymi uczuciami i wzmocnieniami wynikającymi z „bycia” w grupie. Postawa „od” jest nasycona tendencjami i charakterystykami przeciwnymi.

Podjęcie przez człowieka pracy zawodowej daje okazję do przeżywania nowego typu kontaktów społecznych. Czujemy się pracownikami określonej firmy, członkami małej grupy pracowniczej i grupy zawodowej. Praca daje również możliwość zaspokojenia innych, wcześniej ukształtowanych potrzeb afiłiacyjnych.

Obecnie bardziej konkretnie odpowiedzmy na pytanie o organizacyjne warunki zaspokajania potrzeb afiliacji oraz ich wpływ na motywację do wnoszenia większego/mniejszego wkładu do organizacji.

Zacznijmy od trywialnego stwierdzenia, że dążenie do kontaktów z innymi jest ważnym motywem, który wpływa na decyzje podjęcia pracy. Widzimy to szczególnie wyraźnie w przypadku wielu kobiet „zabezpieczonych” finansowo, na przykład tych „prowadzących dom”. Oto co powiedziała jedna z nich: „Rodzina jest dobrą sprawą, lecz chętnie poszłabym do pracy. Byłaby tam okazja spotkać nowych i ciekawych ludzi. Na jakiś czas oderwałabym się od dzieci i męża, który tylko od czasu do czasu przestaje czytać gazety, a i wtedy natychmiast zapada w drzemkę”.