Drugą grupę podstawowych „wewnętrznych uwarunkowań” sukcesów kierowników tworzą umiejętności interpersonalne (interpersonal skills). Są to:
– 1) umiejętności „podtrzymującego” komunikowania się (communicating supportively), szczególnie: efektywnego słuchania i mówienia, doskonalenia innych, poprzez kształtowanie odpowiednich zachowań (trenowanie), oraz doradzania współpracownikom
– 2) umiejętność powiększania własnej władzy, posługiwania się wpływem społecznym oraz przekazywania swojego autorytetu innym
– 3) umiejętność motywowania innych
– 4) umiejętność kierowania konfliktem.
Pragnąc zaakcentować niektóre kwestie, dodajmy, że niezwykle ważne znaczenie dla efektywności menedżerów ma zdolność myślenia prospektywnego (wykraczającego w przyszłość) i strategicznego, umiejętność formułowania celów i artykulacji wizji, zdolność dostrzegania ogólnych prawidłowości (uogólniania) i istotnych szczegółów, zdolność do podejmowania szybkich i zarazem trafnych decyzji, tendencja do podejmowania „bezpiecznego” ryzyka, umiejętność tworzenia zespołów i pracy w grupie oraz umiejętność efektywnego uczestnictwa w społecznej grze zarządzania i – ewentualnie – sterowania nią. (Szczegółowo o zarządzaniu jako grze piszemy w rozdziale XI, pkt. 5.)
Istnieją przykłady na to, że zdolności, umiejętności i osobowość odgrywają w wielu przypadkach ważniejszą rolę w sukcesach kierowników, przywódców, polityków oraz osiągnięciach osób i grup im podległych, niż wiedza. Można je odnaleźć w licznych biografiach i autobiografiach mniej lub bardziej wybitnych ludzi. (O różnych typach osobowości piszemy obszernie w rozdziale 1, pkt. 2.2.)
Jakimi cechami i umiejętnościami powinien dysponować menedżer początków XXI wieku? Badania na ten temat przeprowadzili, wśród 1500 menedżerów najwyższego szczebla, naukowcy z Columbia University. Wskazują one, że, w wyniku zarysowujących się już dziś (w przodujących krajach) tendencji, podstawowego znaczenia nabierze zdolność do myślenia strategicznego, umiejętność doboru i rozwoju personelu, zdolność prowadzenia negocjacji i rozwiązywania konfliktów. Menedżer przyszłości powinien mieć jasną wizję firmy i wyraźnie określone cele, powinien utrzymywać intensywne, „podtrzymujące” kontakty z pracownikami i klientami oraz dbać o rozszerzenie międzynarodowej działalności Firmy. Powinny cechować go: zdolność do przeżywania entuzjazmu, inspirowania współpracowników i dodawania im odwagi, otwartość poznawcza i twórcze myślenie oraz przywiązanie do zachowań etycznych. Zdaniem badanych najlepsze przygotowanie do kariery menedżerskiej zapewniać będą studia ekonomiczne, natomiast najważniejszymi dziedzinami działalności w przedsiębiorstwach będą marketing i sprzedaż oraz kadry, finanse i kontrola.
Leave a reply