Różne postaci struktur liniowo-sztabowych

Wyróżnia się różne postaci struktur liniowo-sztabowych ze względu na to, gdzie umieszczone zostały stanowiska i komórki sztabowe. Najczęściej znajdują się one:

– a) przy najwyższym szczeblu hierarchii organizacji, tj, podlegają bezpośrednio dyrektorowi naczelnemu na równi z kierownikami części liniowych, realizujących funkcje podstawowe

– b) wewnątrz części organizacyjnych, realizujących funkcje podstawowe podlegają wówczas kierownikowi wydziału (działu), pionu, zakładu lub filii

– c) zarówno przy szczeblu najwyższym, jak i przy szczeblach pośrednich.

W strukturze pierwszego typu dużą rolę odgrywa dyrektor, który na bieżąco koordynuje współpracę jednostek liniowych ze sztabowymi. Ukształtowanie się drugiego typu struktury jest wyrazem przekonania, że podział na linie i sztab powinien następować wewnątrz dużych jednostek organizacyjnych, wyodrębnionych według kryteriów funkcji, produktów, rynków lub regionów działania. Kierownik danego pionu funkcjonalnego, dyrektor zakładu w przedsiębiorstwie wielozakładowym lub też kierownik filii, działający w określonym regionie, odpowiada za funkcjonowanie i wyniki zarządzanej przez siebie części. Zwykle też stosownie do potrzeb „własnej” jednostki kształtuje sztab.

Każdy z wymienonych typów modelowych: struktura liniowa, funkcjonalna i łiniowo-sztabowa, ma swoje wady i zalety. Zaletami struktur liniowych są:

– prostota i zrozumiałość zależności organizacyjnych.

– jasno określona władza i odpowiedzialność,

– stworzenie warunków do szybkiego podejmowania decyzji i egzekwowania ich realizacji.