Wreszcie władzę nad ludźmi ma ten, w kim dostrzegają oni jakieś wyjątkowe cechy lub właściwości, kto ma charyzmę. Podporządkowują się jego wskazówkom (poleceniom), gdyż wierzą w niego i w to, że ich przetrzeganie (realizowanie) jest najlepszym, a niekiedy nawet jedynym, sposobem rozwiązania ich obecnych lub przyszłych problemów.
Dla większości pracowników reprezentantem władzy organizacyjnej jest kierownik. W sposób uprawniony (u' zakresie przydzielonego autorytetu formalnego) i bezpośredni wpływa on na zachowania podwładnych, na ich obecną i przyszłą sytuację. Jego oddziaływania powinny służyć sprawnej realizacji celów i zadań firmy (jednostki, komórki) przez osoby podporządkowane. Zwykle uczestnicy organizacji ulegają jednak także władzy nieformalnych przywódców. O sprawach tych pisaliśmy w rozdziale o motywacji, w kontekście potrzeb społecznych.
Aby efektywnie oddziaływać na organizacyjne zachowania podwładnych, kierownik musi mieć odpowiednie kwalifikacje. Oznacza to, że osiąganie celów i realizacja zadań przez jego zespół, teraz i w przyszłości, w dużym stopniu zależą od jego właściwości. Muszą one „przystawać” do wymagań konkretnego stanowiska kierowniczego oraz współpracowników. Modele (wzorce) kwalifikacyjne kierowników różnią się w zależności od organizacji, szczebla zarządzania oraz obszaru działania (realizowanych funkcji).
Podstawowe znaczenie mają trzy „wymiary” modelu kwalifikacyjnego: pożądany zakres wiedzy, preferowane umiejętności (zdolności) oraz osobowość kierownika.
Leave a reply