Pozioma decentralizacja, określająca rozkład uprawnień decyzyjnych w pozostałych częściach organizacji (w technostrukturze, rdzeniu operacyjnym, jednostkach pomocniczych). W tym przypadku zastanawiamy się, ile władzy odebrać kierownikom liniowym, przekazując ją specjalistom sztabowym i specjalistom na stanowiskach wykonawczych. Przekazując zadanie koordynowania pracy zespołu projektowego na czas opracowywania projektu najlepszemu specjaliście w dziedzinie projektów danego typu, decentralizujemy władzę horyzontalnie, odbierając znaczną jej część kierownikowi działu projektowego. Z podobnym zjawiskiem mamy do czynienia, gdy uprawnienia do ustalania standardów kwalifikacyjnych na poszczególne stanowiska organizacyjne mają specjaliści z działu kadr. W ten sposób kierownicy wszystkich jednostek organizacyjnych, tak liniowych, jak i sztabowych, pozbawieni są w znacznym stopniu wpływu na dobór własnych pracowników.
Jak można zauważyć, trzy pierwsze parametry dotyczą stanowisk, a sześć następnych opisuje budowę organizacji jako całości, w tym sposób wydzielania jednostek wewnętrznych, mechanizmy spajające różne elementy, system planowania i kontroli oraz system podejmowania decyzji.
Rozpatrując zagadnienie kształtowania się struktur organizacyjnych, Mintzberg przyjmuje, zgodnie z teorią uwarunkowań strukturalnych, iż źródłem różnego kształtowania się struktur jest oddziaływanie różnych czynników sytuacyjnych (uwarunkowań). Uwzględnia wpływ czterech grup uwarunkowań.
Leave a reply