Obecnie na światowym rynku dostępna jest olbrzymia ilość różnorodnych materiałów i ich substytutów (zamienników). Nowe technologie osłabiły, w wielu przypadkach, znaczenie kontrolowania dostępu do rzadkich surowców jako czynnika strategicznego. Przewaga strategiczna w produkcji wynika w coraz większym stopniu z wiedzy i opanowania unikatowych procesów wytwarzania, z tego, co określa się mianem know-how. Przykładem są włókna węglowe. Jako produkt finalny, mają znaczenie strategiczne, chociaż sam węgiel nie jest surowcem rzadkim. Cenna jest wiedza technologiczna, dzięki której możliwa jest ta transformacja.
Nie należy się jednak spodziewać szybkiego wyeliminowania wielu materiałów tradycyjnych. Stale wysokostopowe, monokrystaliczne są jak dotąd niezastąpione w budowie turbin dla energetyki, lotnictwa oraz kosmonautyki. Stopy aluminium, zwłaszcza aluminium i litu – skutecznie konkurują w wielu dziedzinach z włóknami węglowymi. Przemysł szklarski silnie opiera się tworzywom sztucznym.
Postęp w dziedzinie materiałowej wymusza wprowadzanie na coraz szerszą skalę nowych metod obróbki (np. powlekania i obróbki powierzchni metali), łączenia (klejenie tworzyw sztucznych, materiałów ceramicznych i kompozytowych), magazynowania itd. Konieczne staje się upowszechnienie nie niszczących metod kontroli, wykorzystujących ultradźwięki i komputerową analizę sygnałów (tomografia komputerowa). Jak wyglądać będzie fabryka na początku trzeciego tysiąclecia? Spróbujmy odpowiedzieć na to pytanie.
Leave a reply