Centra obróbcze

Stosunkowo późno do przedsiębiorstw wkroczyli przedstawiciele nauk społecznych – psychologowie i socjologowie. Tak zwane humanizujące techniki zarządzania pojawiły się wprawdzie w USA już w latach dwudziestych, ale zostały upowszechnione w najbardziej rozwiniętych krajach dopiero w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Odnosi się to w głównej mierze do rozwiązań określanych mianem grupowych form organizacji pracy.

Pełniejszy i usystematyzowany przegląd podstawowych metod i technik organizatorskich stosowanych w zarządzaniu produkcją, wraz z ich twórcami, przedstawiamy w tabeli 6.1.

Jakościowo nowy impuls nadało przekształceniom struktur produkcyjnych i systemów zarządzania wprowadzenie do przedsiębiorstw mikroelektroniki i informatyki (po 1976 r.). Maszyny sterowane numerycznie, odczytujące za pomocą urządzenia elektronicznego (sterownika) zapisany na taśmie perforowanej program realizacji kolejnych operacji, zapoczątkowały automatyzację procesów produkcyjnych w przemyśle elektronicznym.

Kolejnym krokiem było wprowadzenie tzw. centrów obróbczych, czyli jednomaszynowych zespołów realizujących wiele operacji, takich jak: toczenie, frezowanie, wiercenie. W latach siedemdziesiątych proste sterowniki cyfrowe zastąpiono specjalistycznymi mikrokomputerami, umożliwiającymi bezpośrednie sterowanie oraz programowanie maszyny na stanowisku roboczym.