Analiza trendu

Analiza trendu jest dobrą podstawą planowania produkcji tylko wtedy, gdy w okresie objętym planem struktura wytwarzania jest względnie stała, a zapotrzebowanie na wyroby firmy i związana z tym wielkość produkcji zmieniają się w niewielkim stopniu. Można wówczas przeprowadzić korektę, korzystając z zestawu wskaźników obliczanych na podstawie danych statystycznych. Szczególnie łatwe jest ich użycie w planowaniu zapotrzebowania na surowce, materiały i energię. Służby planowania w przedsiębiorstwach dysponują bowiem wieloma wskaźnikami jednostkowego zużycia, które przygotowywane są na potrzeby sprawozdawczości statystycznej. Do obliczania zapotrzebowania na materiały podstawowe można zastosować, na przykład, wskaźniki wyrażające zmianę wielkości produkcji w okresie planowanym w porównaniu do okresu poprzedniego, średnią zmianę stopnia wykorzystania określonego rodzaju materiałów itp.

W przypadku głębszych zmian popytu oraz struktury i wielkości produkcji konieczne staje się wykorzystanie bardziej skomplikowanych metod statystycznych, zwłaszcza tzw. metod adaptacyjnych.

Krótkookresowy plan produkcji jest podstawą operatywnego rozdziału zadań wytwórczych i gospodarki zapasami. Rozdział zadań produkcyjnych sprowadza się do wyznaczenia konkretnych operacji, terminów ich realizacji oraz wykonawców – maszyn, urządzeń i ludzi. Ma on zapewnić sprawność procesu produkcyjnego – uzyskanie odpowiednich wyrobów, o odpowiedniej jakości, w odpowiednim czasie, przy najlepszym z możliwych wykorzystaniu potencjału rzeczowego i ludzkiego. Podstawowym elementem planowania zapasów jest natomiast określanie potrzeb w zakresie materiałów, części itp. oraz koordynacja ich przepływu. Wysiłki planistów zmierzają do obniżenia poziomu zapasów i tym samym kosztów produkcji. Jak łatwo zauważyć, powyższe wymagania (cele) są często ze sobą sprzeczne i trudne do zrealizowania. (Pisaliśmy już o tym.) W tej sytuacji szczególnie ważna, ale i trudna, staje się optymalizacja rozdziału obciążeń produkcyjnych.