Równie ważne, jak ustalenie właściwego stopnia sformalizowania, jest zapewnienie dobrej jakości przepisów. Chodzi o jasność, zwięzłość i zrozumiałość zapisu oraz niesprzeczność ustalonych reguł. Tylko przy spełnieniu tych wymogów przepisy mogą być skutecznym regulatorem działań organizacyjnych.
Najbardziej uchwytnymi przejawami sformalizowania „Centroprojektu’' i jego wcześniejszych niesamodzielnych form są kolejne regulaminy, wprowadzające zmiany zakresów zadań, uprawnień i odpowiedzialności poszczególnych części (zawarte w księdze służb) w związku ze zmianą budowy organizacji (schematu). Regulamin biura projektów zawierał też instrukcję przyjmowania zleceń, w której rozstrzygnięto kolejność działań, podmioty włączone do procesu oraz zadania i uprawnienia, w związku z przyjmowaniem, opiniowaniem i akceptowaniem zleceń. Podobna instrukcja regulowała obieg dokumentów i pism w przedsiębiorstwie.
Warto zwrócić też uwagę na formalizację procesów projektowania. Polegała ona na tworzeniu przez odpowiednią komórkę funkcjonalną (dział typizacji) standardów projektowania w postaci normatywów (zob. rysunek 7.5). Dotyczyły one szeregu aspektów, m.in.: pracochłonności i czasu wykonania, wymogów techniczno-eksploatacyjnych dla różnych typów konstrukcji i urządzeń, gotowych modułów projektowania, czyli standardowych części elementarnych do wykorzystania w indywidualnych projektach itp. Stosowanie wymienionych standardów w znacznym stopniu usprawniało prace projektowe.
Leave a reply