Pion głównego księgowego składał się z. działu planowania budżetowego i działu finansowo-księgowego. W trzecim pionie – administracyjno-gospodarczym – znalazły się: dział zaopatrzenia i gospodarczy, dział płac i pracy, dział umów oraz kancelaria główna.
Wszystkie piony podporządkowane były kierownikowi centrum projektowego. Podlegali mu zatem:
– główny inżynier, szef pionu projektowania,
– główny księgowy,
– kierownik administracyjny, a także stanowiska sztabowe (doradcze):
– kierownik działu planowania.
– kierownik działu personalnego.
Jak łatwo zauważyć, w strukturze pojawiły się nowe stanowiska, komórki i większe jednostki organizacyjne, którym przydzielono nowe ważne zadania: planowanie, sprzedaż, dobór kadr. To właśnie zwiększona samodzielność centrum wymagała włączenia tych nowych zadań i przypisania odpowiedzialności za ich realizację nowo stworzonym elementom struktury.
W obszarze działalności projektowej następowała specjalizacja. Podstawowe części – pracownie – wyodrębniały się według kryterium przedmiotu projektowania, którym były różne rodzaje instalacji. Niewielka rozpiętość kierowania miała istotne znaczenie dla instruktażu i wpojenia norm projektowania stosunkowo nisko wykwalifikowanym i nie mającym doświadczenia pracownikom wykonawczym.
Leave a reply