Koszty oceny

Drugim wspomnianym wyżej „guru jakości” w USA jest J. Juran. On także wywarł wpływ na zmiany wprowadzone w japońskich przedsiębiorstwach. Szczególnie istotną kategorią analityczną jest w jego „rachunkowościowej” koncepcji koszt jakości (cost-oj-quality, COQ). Termin ten odnosi się do wszelkich działań związanych z wytwarzaniem, odszukiwaniem i naprawianiem wadliwych produktów oraz eliminowaniem tych, z których nie można usuwać usterek [Juran, Gryna, 1980, s. 14-16], Juran wyróżnił:

Koszty braków wewnętrznych, związane z wadami odkrytymi przed wysyłką produktu do klienta. W skład tej grupy wchodzą między innymi koszty odpadów, napraw, ponownego testowania wyrobów i straconego – z powodu bezczynności maszyn i urządzeń – czasu.

Koszty braków zewnętrznych, czyli takich, które zostały odkryte u klienta. Wiążą się one z badaniem skarg użytkowników i odpowiadaniem na nie (zarówno wtedy, gdy dotyczą one wad produktu, jego nieprawidłowego zainstalowania, jak i instrukcji obsługi), transportem, koniecznością wykonania usługi i naprawy w ramach gwarancji, obniżeniem klasy produktu i jego wtórnej sprzedaży – oczywiście za niższą cenę,

Koszty oceny, związane z badaniem materiałów i produktów. Ponosi się je kontrolując jakość dostarczanych z zewnątrz materiałów, części, podzespołów itd. i sprawdzając własne produkty we wszystkich fazach wytwarzania. W skład tej grupy wchodzą także wszelkie koszty wykorzystania i konserwacji narzędzi i urządzeń pomiarowych, koszty ponoszone z tytułu zużycia materiałów i produktów w trakcie badań (niszczące testy, zużycie energii elektrycznej) oraz koszty związane z oceną warunków magazynowania.