Nastawienie na działalność eksportową

Także inne połączenie działów oceniono negatywnie. W dziale techniki i organizacji, utworzonym z działów techniki i studiów oraz organizacji produkcji, bieżące kwestie organizacyjne dominowały nad perspektywicznymi problemami technicznymi. W rezultacie nastąpiła deprecjacja prac badawczo-rozwojowych o charakterze studialnym.

Nastawienie na działalność eksportową doprowadziło do przeforsowania koncepcji dużych pracowni projektowych. Miały być one dostatecznie silne, aby zrealizować złożone zadania projektowe, zarówno krajowe jak i zagraniczne. Przystąpiono do łączenia pracowni, w wyniku czego utraciły one swoje specjalizacje wypracowane przez lata. Nałożył się na to konflikt między „krajowcami” a „eksportem”, którzy znaleźli się w tych samych jednostkach organizacyjnych. Duży niepokój i niezadowolenie części pracowników z powodu tych zmian groziły poważną dezorganizacją. Strukturalnym sposobem likwidacji tej sytuacji był powrót do podziału dużych pracowni na zespoły (zob. rysunek 7.8). Sposób ten okazał się skuteczny, poprawił nastroje i chwilowo zintegrował pracowników w poszukiwaniu kierunków rozwoju przedsiębiorstwa.

W początku lat osiemdziesiątych „Centroprojekt” znalazł się w sytuacji zmniejszonego zapotrzebowania na swoje usługi. Przedsiębiorstwa przemysłowe, które były głównym odbiorcą jego usług, dotknął kryzys. W przezwyciężaniu trudności wykorzystano szansę, jaką był rozwój nowej specjalizacji przeciwpożarowej. „Centroprojekt” uzyskał uprawnienia do oceny istniejących instalacji przeciwpożarowych. Wiązało się to z otrzymywaniem pokaźnego pakietu zleceń na oceny i ekspertyzy. Przedsiębiorstwo koordynowało też projektowanie i wykonawstwo instalacji przeciwpożarowych, pełniąc rolę tzw. inwestora zastępczego.