Innym błędem struktury, na który często natknąć się można przeprowadzając diagnozę, są fikcje organizacyjne. Jedna z nich została opisana wyżej.
W podejściu prognostycznym punktem wyjścia jest poszukiwanie rozwiązania idealnego, pozwalającego na jak najsprawniejszą realizację celów w danych warunkach. Przykładem takiego podejścia jest ostatni projekt struktury „Centroprojektu”, polegający na wstępnym przyjęciu idei struktury macierzowej.
Ten typ struktury organizacyjnej jest uważany za najbardziej efektywny w warunkach bardzo dynamicznego rynku, posiadania wysoko wykwalifikowanej kadry i zróżnicowanej specjalizacji.
Nie wystarczy jednak tylko schemat organizacyjny. Konieczne jest dopracowanie i sformalizowanie wielu innych szczegółów struktury, na przykład: zasad akwizycji i wyceny prac, reguł tworzenia, funkcjonowania i rozwiązywania grup (zespołów) zadaniowych oraz kierowania nimi, zasad wynagradzania itd.
W teorii wypracowano uniwersalne zasady kształtowania poszczególnych charakterystyk struktury organizacyjnej. Są one bardzo ogólne, ale warto o nich pamiętać, przygotowując nowe rozwiązania. Podstawowymi zasadmi określania zadań dla poszczególnych stanowisk są:
– zasada celowości, w myśl której zadania i czynności stanowisk powinny wynikać z całego układu celów organizacyjnych i być powiązane z celami i zadaniami innych części struktury oznacza to eliminację zadań i czynności zbędnych lub mało przydatnych z punktu widzenia realizacji celów, a co za tym idzie – także likwidacji stanowisk, którym je przydzielono
– zasadę optymalnej specjalizacji, w której chodzi o przystosowanie zadań i czynności na danym stanowisku do urządzeń i narzędzi, kwalifikacji pracownika i warunków otoczenia
– zasadę należytej szczegółowości, polegającą na wyraźnym rozgraniczeniu zadań poszczególnych stanowisk, na określaniu zadań tak, by wyraźnie wyznaczały kierunki działania, pozostawiając jednak wykonawcom większy lub mniejszy (zależnie od istniejących uwarukowań) margines swobody
– zasadę przystosowalności, w której zwraca się uwagę na przystosowanie zadań do kwalifikacji pracownika tak, aby mógł on wykonać je na odpowiednim poziomie, a jednocześnie by jego kwalifikacje były maksymalnie wykorzystane.
– zasadą minimum decentralizacji, która głosi, że we wstępnym etapie projektowania należy przydzielić stanowiskom wykonawczym uprawnienia do podejmowania takich decyzji, których skutki nie wykraczają poza stanowisko
– zasadą przydzielania uprawnień decyzyjnych jak najbliżej źródła informacji, na podstawie której podejmuje się decyzje,
– zasadą równoważenia zadań, uprawnień i odpowiedzialności zbyt duże dysproporcje w tej triadzie są niepożądane np. uprawnienia nie mogą być zbyt duże, ani zbyt małe, w stosunku do zadań i odpowiedzialności.
Leave a reply