System MICLASS

W dotychczas wdrożonych rozwiązaniach wykorzystujących technologie grup zastosowanie znalazły przede wszystkim: wspomniany wyżej system klasyfikacji i kodowania MICLASS oraz system klasyfikacji H. Opitza. System H. Opitza, opracowany w Uniwersytecie w Aachen (w Niemczech), uznaje się za jedno z najbardziej dojrzałych, a zarazem prostych (pod względem teoretycznym) rozwiązań. Jego niewątpliwymi zaletami są: uniwersalny charakter i szerokie potencjalne możliwości wykorzystania. Wiążą się one jednak z koniecznością każdorazowej adaptacji systemów do warunków i potrzeb konkretnego przedsiębiorstwa. Dotyczy to zwłaszcza przygotowania oprogramowania, co jest zadaniem stosunkowo długotrwałym i kosztownym. Nie należy się zatem dziwić, że system Opitza ustępuje coraz częściej pola systemowi MICLASS, a ściślej rzecz ujmując – jego kolejnym wersjom programowym.

System MICLASS jest systemem klasyfikacji i kodowania o strukturze łańcuchowej. Wyraz kodu może składać się z 12-30 cyfr. Pierwsze cyfry (dwanaście) służą do ogólnego opisu dowolnego elementu pozostałe – wykorzystuje się do określenia cech charakterystycznych procesu produkcyjnego, do którego dany element zostanie wprowadzony (wielkości serii, partii wyrobów, czasów operacji technologicznych, kosztów itd.).

Ostatnią z wymienionych wyżej metod grupowania elementów jest analiza przebiegu produkcji {production jlow analysis). Części koncentruje się według zgodności (podobieństwa) operacji technologicznych lub ich sekwencji. Podstawą analizy są dane zawarte w dokumentacji technologicznej i planistycznej.