Ze względu na zasięg i znaczenie, zmiany strukturalne dzielimy na korekty i reorganizacje. Korektami struktury są zmiany o stosunkowo niewielkim zasięgu i wpływie na całość sposobu zorganizowania firmy. Możemy do nich zaliczyć np. przekształcenie pionu administracyjnego, składającego się z czterech działów (rysunek 7.2) w dział administracji i zaopatrzenia z dwoma sekcjami (rysunek 7.3), a następnie w dział administracyjno-gospodarczy, nie podzielony już na komórki niższego rzędu (rysunek 7.4), Korektą było również utworzenie komórki sztabowej, o nazwie „główni specjaliści”, przy dyrektorze naczelnym, a następnie przeniesienie jej do pionu zastępcy dyrektora ds. technicznych (por. rysunki 7.4 i 7.5).
Jednoczesną zmianę kilku charakterystyk strukturalnych, zmianę głęboką, o dużym zasięgu i wpływie na wszystkie elementy organizacji, nazywamy reorganizacją. Często polega ona na przejściu do innego typu struktury. Przykłady reorganizacji w „Centroprojekcie” dostrzeżemy porównując rysunki: 7.9 i 7.8 oraz 7.10 i Łatwo zauważyć, jak bardzo w łatach osiemdziesiątych zmieniły się: liczba jednostek pomocniczych i sztabowych, układ jednostek organizacyjnych (piony i szczeble), stopień decentralizacji.
Powszechnie wyróżnia się dwa modelowe podejścia do projektowania struktur organizacyjnych: diagnostyczne i prognostyczne. Diagnostyczna procedura projektowania polega na rejestracji faktycznego sposobu zorganizowania, jego analizie i ocenie, znalezieniu elementów i rozwiązań nieprawidłowych lub mogących ulec udoskonaleniu. Na tym tle proponuje się i projektuje nowe rozwiązania strukturalne.
Leave a reply