Metoda obserwacji polega na bezpośrednich oględzinach elementów lub analizie fotograficznej. Jest najtańsza, lecz zarazem najmniej precyzyjna. Obecnie stosuje się ją wyłącznie w fazie studiów i analiz wstępnych. Warto jednak wspomnieć, iż jej prostota i niskie koszty przyczyniły się do sukcesu pierwszych wdrożeń TG w przemyśle Stanów Zjednoczonych.
Podstawą metody klasyfikacji i kodowania jest badanie cech charakterystycznych procesu obróbki elementów lub ich parametrów techniczno-konstrukcyj- nych. Każdemu zespołowi atrybutów odpowiada konkretny numer kodu. Kody umożliwiają wyszukiwanie elementów o podobnych cechach i tworzenie z nich podzbiorów. Metoda ta jest podstawą grupowania elementów w większości wdrażanych obecnie do praktyki systemów opartych na koncepcji TG.
Od wielu lat, w wielu krajach, podejmuje się próby opracowania spójnej, uniwersalnej metody klasyfikacji i kodowania elementów. Trudno jednak dotychczas rezultaty uznać za w pełni udane. Zwykle bowiem prace te prowadzi się na potrzeby konkretnego przedsiębiorstwa, czy branży przemysłowej. Systemy dobrze służące jednej organizacji rzadko mogą być – bez głębszych modyfikacji – przeniesione do innej. Pomimo to zebrane doświadczenia umożliwiły już sformułowanie wielu ważnych wytycznych, dających podstawę do konstrukcji przydatnych technik i programów użytkowych.
Leave a reply