METODA REGULACJI PRODUKCJI

W opinii zdecydowanej większości specjalistów-organizatorów metoda regulacji produkcji (MRP) przoduje, od drugiej połowy lat sześdziesiątych, pod względem ilości zastosowań w informatycznych systemach zarządzania tą sferą, wdrożonych do praktyki. Jej oryginalna nazwa brzmi: planowanie potrzeb materiałowych (Material Requirements Planning). Określenie to nie oddaje jednak istoty metody, zbytnio akcentuje jedną z funkcji zarządzania produkcją. W rzeczywistości ma ona charakter kompleksowy i umożliwia rozwiązanie złożonego problemu powiązania zdolności produkcyjnej z zamówieniami i zaopatrzeniem. Uznając, iż jest to metoda regulująca działalność produkcyjną, w pracy tej używamy nazwy MRP.

MRP zmierza do uniknięcia pułapki, jaka wiąże się ze stosowaniem metod statystycznych w planowaniu zapotrzebowania na niezbędne do produkcji surowce, materiały, części zamienne itd. Zagrożenie to wynika z przenoszenia do wewnątrz przedsiębiorstw „logiki przypadkowości”, będącej pochodną losowego kształtowania się zamówień na wyroby firmy. W rzeczywistości jednak, w warunkach gospodarki rynkowej, o losowości możemy mówić głównie w odniesieniu do popytu na wyroby finalne lub części zamienne oferowane klientom. Natomiast zapotrzebowanie na podzespoły, materiały, opakowania itd. nie jest zmienną losową, gdyż zależy wprost od ilości sprzedawanych (zamówionych) wyrobów. W związku z powyższym, w MRP przyjmuje się, iż zarówno z teoretycznego, jak i praktycznego punktu widzenia możliwe jest uzgadnianie wielkości zapasów i potrzeb produkcyjnych oraz ich harmonizacja (zgranie w czasie).