Koordynacja w adhockracji

Podstawowym środkiem koordynacji w adhockracji są wzajemne uzgodnienia. Istotną rolę odgrywa personel pomocniczy, wspomagający funkcjonowanie organizacji, oraz rdzeń operacyjny. Struktura ta odznacza się jednoczesnym grupowaniem na zasadzie rynku i funkcji, występowaniem bardzo licznych mechanizmów spajających, niskim stopniem formalizacji, dużym zakresem szkolenia. Wskazana jest w przypadku złożonego i dynamicznego otoczenia, skomplikowanego i nieprogramowalnego systemu technicznego, młodego wieku i relatywnie niewielkich rozmiarów organizacji. Adhockracja zapewnia maksymalnie elastyczne działanie. Jej przykładem może być instytut naukowo-badawczy, agencja reklamowa, firma konsultingowa, fundacja, której zadaniem jest realizowanie różnorodnych programów badawczych, wdrożeniowych lub szkoleniowych, redakcja tygodnika itp. Rozpatrzmy typowy przykład adhockracji, jakim jest jednostka naukowo-badawcza nowego typu. Etatowych pracowników ma relatywnie niewielu, w tym najwięcej w sferze działalności pomocniczej, np. badanie rynku, działalność reklamowa, obsługa finansowo-księgowa, powielarnia, wydawnictwa, administracja. Kadra kierownicza, jak również szeregowi pracownicy etatowi, skoncentrowani są na nawiązywaniu i utrzymywaniu różnorodnych kontaktów zewnętrznych, koniecznych do uzyskania kontraktów. Kontrakty mogą dotyczyć opracowania trudnych złożonych analiz i ocen oraz wdrożeń nowatorskich rozwiązań. Zależnie od zakresu merytorycznego prac adhockracja dobiera sobie współpracowników z zewnątrz. Tworzą się zespoły zadaniowe, w których funkcje kierownicze przejmują osoby o najwyższych kwalifikacjach technicznych, koncepcyjnych i interpersonalnych, gwarantujące skuteczną realizację zadania. Pozycje kierownicze i stanowiska wykonawcze są płynne, ich liczba i obsada może zmieniać się wraz z zadaniami, a nawet ich etapami. W skład zespołów mogą wchodzić zarówno pracownicy etatowi, jak i specjaliści zewnętrzni. Unikalność zadania do wykonania wyklucza zastosowanie jakichkolwiek gotowych standardów. Zasady współpracy oraz zawartość merytoryczna zadania i wewnętrzny podział pracy między członków zespołu ustalane są każdorazowo w drodze bezpośrednich dyskusji i uzgodnień. Cechą adhockracji jest przemieszanie ról wykonawczych, koordynacyjnych i pomocniczych. Efektywność działania adhockracji zależy w bardzo dużym stopniu od części pomocniczej: na ile potrafi wspomagać kadrę kierowniczą i stworzyć sprzyjające warunki pracy zespołom zadaniowym. W niemniejszym stopniu uwarunkowana jest kwafifikacjami i poziomem motywacji wewnętrznych i zewnętrznych wykonawców zadań.