ANALIZA PRZEBIEGU PRODUKCJI

W analizie przebiegu produkcji wyróżnia się cztery podstawowe etapy: (1) budowę bazy danych, (2) sortowanie elementów, (3) wizualizację przebiegu produkcji, (4) analizę i grupowanie elementów.

W etapie pierwszym gromadzi się niezbędne dane o elementach i określa zbiór tych jednostek, które będą przedmiotem analizy z punktu widzenia własności planowanego procesu produkcyjnego lub zespołu operacji technologicznych. Każdy element zbioru opisywany jest kodem. Sortowanie – etap drugi – polega na tworzeniu podzbiorów według zgodności operacji (sekwencji) technologicznych, którym części będą poddawane w produkcji. Trzeci krok stanowi wizualizacja (graficzne przedstawienie) wyniku operacji sortowania. Dane umieszcza się w tablicy, której wiersze obejmują wszystkie operacje (sekwencje) technologiczne, występujące w analizowanym procesie, a kolumny – wszystkie elementy zbioru. W tabeli 6.2 przedstawiamy macierz, sporządzoną dla komórki produkcyjnej, w której realizuje się 20 operacji technologicznych na 35 różnych częściach.

Uzyskany obraz wyjściowego przebiegu produkcji poddany zostaje następnie – w etapie czwartym – analizie pod kątem możliwości zwiększenia stopnia koncentracji macierzy, czyli zgrupowania elementów. W tabeli 6.3 przedstawiamy wynik grupowania danych, będący efektem zastosowania programu optymalizacyjnego.

Jak widać, uzyskano cztery, wyraźnie zarysowane, autonomiczne grupy produkcyjne. Jednocześnie okazało się, iż elementy 31 i 32 nie weszły (w pełni) do żadnej z tych grup (ściślej – zarówno operacja E, wykonywana na części 31, jak i M, związana z częścią 32, znalazły się poza nimi). W tej sytuacji możliwe są następujące rozwiązania:

– uznaje się taki podział zadań za możliwy do przyjęcia, godząc się na pewne zakłócenia w organizacji przebiegu produkcji i wydłużenie czasu realizacji zadań

– tworzy się nową grupę produkcyjną

– modyfikuje się proces obróbki elementów 31 i 32, by móc wprowadzić je do wyróżnionych grup

– przekształca się jedną z autonomicznych grup produkcyjnych w uniwersalną komórkę produkcyjną

– podzleca się wykonanie (obróbkę) elementu 31 i 32.

Wybór jednej z wskazanych alternatyw zależy od wyniku analizy konkretnych uwarunkowań technicznych, ekonomicznych i organizacyjnych.