W 1984 r. we Francji uruchomiona została wytwórnia szyjąca odzież na podstawie indywidualnych zamówień. W Stanach Zjednoczonych utworzono sieć informatyczną zapewniającą operatywne planowanie produkcji szerokiej gamy leków na podstawie informacji i ocen uzyskiwanych w aptekach. W fabrykach koncernu Toyota program produkcyjny i rytm linii montażowych jest praktycznie w sposób ciągły i bezpośredni korygowany informacjami dopływającymi od dealerów z całego świata.
Na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych zrodziła się biuro- tyka, dzięki której coraz więcej pracowników administracyjnych i obsługi pracuje przy indywidualnym „stanowisku informatycznym”.
Jak wygląda typowa współczesna fabryka, uznawana za nowoczesną? Obraz taki daje średniej wielkości zakład branży elektromaszynowej, zatrudniający od kilkuset do tysiąca osób. (Dodajmy, że zatrudnienie jako miernik wielkości organizacji coraz bardziej traci na znaczeniu.) W gospodarce zachodnioeuropejskiej zakłady tej wielkości tworzą podstawową tkankę przemysłową. (W książce tej przedstawiamy także dwa inne obszerne przykłady: współczesny – zakłady produkujące odzież, w rozdziale I, oraz historyczny – Ford Motor Company, w rozdziale ostatnim.)
W Polsce porównywalnych, co do skali, firm jest również bardzo dużo. Odbiegają one jednak znacznie od swoich odpowiedników w krajach gospodarczo rozwiniętych pod względem poziomu techniczno-technologicznego oraz organizacji i zarządzania. Ale także w naszym przemyśle funkcjonują duże fabryki, których pewne wydziały, zwłaszcza ukierunkowane na produkcję zbrojeniową lub wysoce specjalistyczną (wytwarzające np. kombajny i inne urządzenia dla górnictwa, koparki hydrauliczne, samoloty), dysponują maszynami na poziomie technicznym nie odbiegających drastycznie od światowego. Również w organizacji produkcji wykorzystuje się dość powszechnie te same metody planowania i kontroli, choć mniej wspomagane informatyką.
Leave a reply