Wytyczne i ich formy

Określając wielkość jednostek organizacyjnych, powinniśmy pamiętać, że racjonalne jest zwiększanie rozpiętości i zasięgu kierowania, gdy:

– pracownicy mają potrzebę autonomii i samorealizacji,

– bezpośredni nadzór ze strony kierownika jest zastępowany przez procedury, standardy kwalifikacji, plany i harmonogramy,

– podobne są zadania wszystkich stanowisk w danej jednostce organizacyjnej.

– Komórki organizacyjne powinny być stosunkowo niewielkie, gdy:

– niskie są kwalifikacje i morale pracowników, co zwiększa potrzebę ścisłego osobistego nadzoru przez kierownika,

– występuje potrzeba wzajemnych uzgodnień przy wykonywaniu skomplikowanych i współzależnych działań,

– występuje potrzeba i możliwości częstego kontaktu podwładnych z przełożonym (rady, konsultacje),

– ich szef musi samodzielnie realizować stosunkowo dużo zadań merytorycznych (nie-kierowniczych).

Zadania grupuje się według zasad kooperacyjnych, gdy chodzi o wzmocnienie specjalizacji, szkolenie i doskonalenie kwalifikacji zawodowych, lepsze wykorzystanie specjalistów. Gdy zależy nam na skupieniu wszystkich działań wokół złożonych, względnie wyodrębnionych procesów lub zadań, chcemy zarządzać w oparciu o wyniki ekonomiczne poszczególnych jednostek organizacyjnych, działamy w dynamicznym i złożonym otoczeniu, powinniśmy dokonywać grupowania zadań według zasad autonomicznych.

Wymienione wyżej wytyczne mają formę zaleceń ogólnych lub wskazują na uwarunkowania, w jakich dane rozwiązanie strukturalne może być efektywnie zastosowane.