W procesach technologicznych ciągłych sposób rozdziału obciążeń zależy przede wszystkim od układu połączeń agregatów pomocniczych oraz sposobu wprowadzania do produkcji zasileń materiałowych. Jeżeli agregaty są połączone szeregowo, a surowce wprowadzane okresowo (wsadowo), to obciążenie instalacji planuje się na podstawie tzw. cyklu produkcyjnego wsadu. Jest to czas, jaki upływa od wejścia surowca do procesu technologicznego, do pierwszej operacji, aż do wyjścia z niego produktu – wyniku operacji ostatniej. Zadanie optymalizacji sprowadza się zwykle do skrócenia średniego czasu realizacji procesu.
W instalacjach szeregowych z c i ą g ł y m wprowadzeniem zasileń czas przebiegu i długość cyklu produkcyjnego są wyznaczone przez normatywy produkcyjne, receptury itd. Również w tym przypadku optymalizacja rozdziału obciążeń sprowadza się do zmiany w układzie technologicznym.
W procesach aparaturowych, w których podstawowe urządzenia produkcyjne współpracują w układzie równoległym, do optymalnego rozdziału obciążeń wykorzystuje się przede wszystkim metody programowania liniowego. Zwykle poszukuje się takiego obciążenia urządzeń podstawowych, które zmniejszy zużycie surowców i energii w obrębie całego układu.
W procesach technologicznych ciągłych i ąuasi-ciągłych, w których urządzeniami podstawowymi są agregaty wirujące, zadanie optymalizacji rozdziału obciążeń rozwiązuje się na ogół za pomocą metod programowania liniowego, rzadziej dynamicznego, a w pewnych przypadkach (na przykład w układzie parowym generującym energię elektryczną) na podstawie tzw. metody ekonomicznego rozdziału obciążeń, minimalizującej zużycie paliwa.
Leave a reply