Nowa strategia a struktura organizacyjna

Na powyższym rysunku wyraźnie widać cztery piony. Szef jednego z nich – pracowniczo-ekonomicznego – został podniesiony do rangi zastępcy dyrektora. Obniżyła się formalna pozycja pionu projektowania w stosunku do trzech pozostałych o charakterze pomocniczym. Zmniejszyło się zainteresowanie projektowaniem. Powstały konflikty między starą kadrą projektantów a kierownikami i pracownikami nowych jednostek organizacyjnych. Projektanci narzekali na brak odpowiednich programów komputerowych, trudności z dostępem do obsługi komputerowej, niedostosowanie informacji technicznej do aktualnych potrzeb, nieformalną obsługę osób spoza przedsiębiorstwa kosztem pracowników itd. Doprowadziło to do zwiększenia kosztów i wydłużenia czasu projektowania, a tym samym – do obniżenia efektywności przedsiębiorstwa. Rozwiązano pracownię realizacji inwestycji, ponieważ nie przynosiła efektów ekonomicznych.

Na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych trudności „Cent- roprojektu” pogłębiały się. Zmniejszała się liczba zamówień, szczególnie w kraju. Odejście kierownika jednej z pracowni doprowadziło praktycznie do jej rozpadu.

Dyrekcja stanęła przed koniecznością wypracowania nowej strategii i zaprojektowania odpowiedniej do niej struktury organizacyjnej. Zmiana strategii łączyła się ze zmianą dyrektora naczelnego. Został nim „człowiek z zewnątrz”, co umożliwiło oderwanie przekształceń struktury od rozwiązywania starych konfliktów personalnych. Zaproponowano powrót do sprawdzonego wariantu z jednym pionem projektowania, kierowanym przez zastępcę dyrektora ds. technicznych i skupiającym dziesięć dużych pracowni (w tym dwie terenowe) oraz dział organizacji produkcji. Dyrektorowi naczelnemu zostały podporządkowane działy mające zasadniczy wpływ na wypracowanie strategii i wspomaganie jej realizacji:

– dział programowania rozwoju wraz z zespołem usług technicznych, postępu technicznego i ośrodkami elektronicznej techniki obliczeniowej (ETO),

– dział obsługi eksportu,

– dział kadr,

– dział ekonomiczno-administracyjny.

Schemat struktury macierzowej

W ramach nowej macierzowej struktury (rysunek 7.10) przewidziano powoływanie grup zadaniowych dla realizacji konkretnych zleceń. Tworzą je pracownicy z różnych jednostek organizacyjnych, zarówno z pionu technicznego jak i jednostek pomocniczych. Skład każdego zespołu zatwierdza zastępca dyrektora ds. technicznych. On też powołuje kierownika zadania i sprawuje ogólny nadzór nad jego realizacją. Po wykonaniu zadania zespól ulega likwidacji, a jego uczestnicy wracają na swoje poprzednie stanowiska w strukturze lub włączani są do realizacji następnego zlecenia.

Opisując przekształcenia struktury organizacyjnej „Centroprojektu” – fragment wieloletniej historii tego przedsiębiorstwa, użyliśmy wielu specjalistycz nych terminów. W żadnej prezentacji i analizie struktury' organizacyjnej nie można się bez nich obejść. Wielość stosowanych terminów jest najlepszym dowodem na to, że struktura organizacyjna jest tworem złożonym, że do jej charakterystyki niezbędna jest identyfikacja i opis wielu cech. Zagadnieniami tymi zajmujemy się niżej.