W diagnozie błędów struktury szczególną uwagę należy zwrócić na zjawisko autonomizacji. Polega ona na tym, że działania części organizacji są znacznie bardziej ukierunkowane na osiąganie ich własnych, partykularnych celów, niż celów całej instytucji.
W „Centroprojekcie” zjawisko to dało o sobie wyraźnie znać w czasie obowiązywania schematu organizacyjnego przedstawionego na rysunku Autonomizacja „dotknęła” niektóre komórki podległe zastępcy dyrektora ds. technicznych. Jedną z jej przyczyn była nadmierna rozpiętość kierowania szefa pionu, wynosząca 1Podlegli mu kierownicy pracowni narzekali na pracę jednostek pomocniczych i sztabowych, na niedostateczny zakres i poziom pomocy specjalistycznej. Mówili o wybiórczym charakterze obsługi. W rzeczywistości ci, którzy mieli służyć radami i reagować na potrzeby komórek podstawowych, sami określali swoje zadania, kolejność ich wykonania i odbiorców usług. Wybory te dostosowywali bardziej do własnych preferencji, niż oczekiwań innych. Przeciążony zastępca dyrektora nie był w stanie skutecznie rozwiązywać rozgrywających się na tym tle konfliktów. Często arbitrem musiał być dyrektor naczelny.
Strukturalną odpowiedzią na te problemy była likwidacja niektórych komórek (zespołu kalkulacji, działu organizacji produkcji, pracowni wykończeniowej) i włączenie ich pracowników do pracowni projektowych (rysunek 7.7), a w następnej kolejności skupienie pozostałych jednostek pomocniczych i sztabowych pod jednym kierownictwem w pracowni postępu technicznego i rozwoju.
Leave a reply